Gerbrand: De kwaaie goede man

Beschrijving

Er was eens een man die nooit goed kon doen. Mensen die hij hielp bracht hij alleen maar dieper in de problemen. Dat speet hem verschrikkelijk, want hij was een goede man en wilde niets liever dan zijn medemensen helpen waar hij kon. Bespot en gehoond door de mensen neemt hij tenslotte een ingrijpend besluit: in het vervolg zal hij de mensen alleen maar kwaad doen. Hij koopt een paard en trekt de wijde wereld in. De wonderlijke avonturen die hij vervolgens beleeft kunnen hier onmogelijk worden samengevat. Leest u ze in dit boek!

‘Hans besteeg zijn paard en dreef het aan. Na korte tijd lag de stad achter hem. Het paard vloog voort, hij scheen het niet te hoeven leiden. De wind benam hem de adem. Stof dat hem omgaf belette hem te zien. Laat stof me bedekken, dacht hij, laat mijn stem rauw worden. Laat ik onherkenbaar worden, allereerst voor mezelf!’

De directeur van De Sneeuwstorm
in gesprek met Gerbrand Muller

Directeur: Is de in dit boek vertelde wonderbaarlijke geschiedenis helemaal aan uw verbeelding ontsproten of zijn sommige dingen misschien toch echt gebeurd?
G. M: Moet dat?
Directeur: Veel lezers stellen zich die vraag. Hoe meer in een verhaal echt gebeurd blijkt, des te interessanter gaan ze het vinden.
G. M: De kwaaie goede man is een roman. In een roman wordt, net als in een gedicht, de werkelijkheid verdicht.
Directeur: En daar kan geen verslag van waargebeurde geschiedenissen tegenop, wilt u zeggen.
G. M.: U neemt me de woorden uit de mond. In sommige romans wordt de lezer de werkelijkheid voor ogen gevoerd die ‘met geen pen te beschrijven is’, zoals dat heet en doordringt hem van de raadselachtigheid van het bestaan.
Directeur: En dat wilt u ook.
G. M.: Dat zou ik willen.
Directeur: Een ‘echt gebeurd’ verhaal is trouwens tot op zekere hoogte net zo goed fictie. Geen mens zal tenminste nu nog proberen het verleden vast te leggen ‘wie es eigentlich gewesen’, zoals de historicus Leopold von Ranke wilde.
G. M.: U neemt me alweer de woorden uit de mond.