Ewout: Huis en hof

Eigenlijk ga ik bij het schrijven van deze verhalen te werk als een kunstschilder: voor mij staat een wit doek dat ik met kleur wil vullen. Dat lege doek is hier een man met een zwervend bestaan dat draait om zijn liefde en zorg voor een zoontje dat niet kan praten of bewegen. Hij neemt hem overal mee naartoe, in een rolstoel of op zijn rug.
In dit verhaal rolt hij in situaties die zijn solitaire bestaan zullen veranderen, o.a. door een onstuitbare behoefte om een verlaten landgoed te betrekken en daar een nieuw leven op te bouwen. Om te wortelen.
Er komt een vrouw in het spel. Maar het landgoed heeft geheimen en ook de vrouw is daar niet vrij van.
Het jongetje weet ze te ontrafelen.
De man en de vrouw komen beiden tot een nieuw leven, dat ze in dienst stellen van de ander. Het vervult hen met een liefde voor die ander, een niet-egoïstische liefde. Een soort reset and play, hen geschonken door de goden of het noodlot, of gewoon door hun eigen verlangen.